De eenzame weg van rouw

 

Stilte, de immense stilte die volgt na de eerste periode van het verlies van een geliefde. De pijnlijke stilte die het verlies nog zo veel zwaarder laat voelen, de stilte die het gevoel geeft dat je helemaal alleen staat en maakt dat je nog nooit zo eenzaam hebt gevoeld.

Rouw ís een eenzame weg. Ja, we hebben mensen nodig die met ons willen zitten als alle kleur uit het leven verdwijnt omdat we iemand die zo dierbaar was af moesten geven aan de dood. Ja, we hebben troostende handen nodig en schouders om op te steunen, dat helpt als de pijn TÉ is; te zwaar om te dragen, te vermoeiend omdat het zo alles omvattend kan zijn, te oneerlijk dat juist deze geliefde moest gaan..

En ja, we hebben mensen nodig die in stilte met iemand in rouw durven te zitten, die tranen niet meteen weg willen poetsen omdat ze begrijpen dat tranen, hoe heftig ook, juist helend werken. Tranen geven ruimte, iedere traan verteld over de eenzaamheid en het verdriet, maar ook over de liefde voor degene die er niet meer is, wellicht kunnen we ze zo als kleine pareltjes zien.

Toch, zal deze weg als we die te gaan hebben een weg zijn die we vooral alleen zullen bewandelen. Een weg zonder degene die we liefhadden, lief hebben, want dat wordt niet minder door het afscheid, en juist dat is het lichtpuntje zelfs als dat nog niet gezien kan worden. Een weg waarin ook mooie schatten te vinden zijn in de herinneringen aan ervaringen die gedeeld werden.

Rouw is de weg waarin we leren om ons gevoel te laten zijn, de weg die niemand anders kent, de weg naar ons hart waarin we afwisselend; dankbaarheid, verdriet, boosheid, liefde , eenzaamheid en troost tegen zullen komen. De weg van transformatie waarbij de emoties kunnen helpen om tot het punt te komen waar de pijn doorleefd is en liefde is wat blijft. Het punt waarin het besef komt dat een bepaalde vorm van missen altijd zal blijven omdat er fysiek nooit meer iets gedeeld kan worden, een vorm van missen die er ook mag zijn, maar die door de weg te gaan, kan verzachten terwijl de liefde tussen ons en de ander juist nog beter voelbaar kan zijn.

Liesbeth 2024

 

Ps; ik weet dat de pijn te groot kan zijn om bovenstaande te begrijpen. Ik ben zelf jarenlang in de weerstand gegaan en heb ipv voelen juist de pijn weggestopt. Ik heb echter ook ervaren dat het leven geen aaneenschakeling van toevalligheden is, en dat er altijd momenten kunnen ontstaan waarin we het proces alsnog aan kunnen gaan.